Loksins er vor í Dalslandi, hitinn í tveggja stafa tölu og sól. Stóru trén, sem beðið hafa norpandi eftir tækifæri til að fletta út á sér laufunum, grænka með hraði. Þetta er síðasti dagurinn minn í Åmål, a.m.k. í þessari törn, ég hafði aldrei komið hingað í byrjun þessa mánaðar og veit ekki hvort eða hvenær ég kem aftur.
Ég hafði hugsað mér að skrifa bókablogg áður en ég færi héðan, um bók sem ég fann hérna frammi í hillu, en ég næ því ekki vegna þess að ég þarf að gera annað í dag og mig langar líka að vera dálítið úti í góða veðrinu. Bókin heitir Bland vulkaner och varma källor - Isländska strövtåg, hún kom út 1924 og er eftir Harry Blomberg. Höfundur segir í bókinni frá Íslandsferð sinni snemma á 3. áratug síðustu aldar og ég held að hann hafi verið dálítið naskur húmoristi. Harry Blomberg ræðir meðal annars þá þversögn á nokkrum síðum að á Íslandi skófli menn síld upp úr sjónum sem seld sé dýru verði til útlanda en að þeir sem slíti sér út við veiðar og fiskverkun séu bláfátækir og njóti lítils af silfri hafsins, það séu aðeins örfáir sem græði. Við vitum sennilega flest hverjir það voru. Svo ég vitni í Blomberg: "Islands ekonomiska ställning över huvud taget kan alltså icke vara annat än tämligen tråkig." Eitt sem mér fannst sérlega skemmtilegt í þessari bók er að Harry Blomberg kallar bónda fyrir norðan, sem leiðir fram hest sinn, snusmumrik. Þau sem hafa lesið bækurnar um múmínálfana á frummálinu vita að persónan sem á íslensku heitir Snúður í þeim bókum kallast Snusmumriken á sænsku. En þarna í bók Harry Blombergs er orðið notað í upphaflegri, og flestum gleymdri, merkingu, snusmumrik er bara venjulegur tóbakskarl.
Í gær var tilkynnt um tilnefningar til Maístjörnunnar, nýrra ljóðabókaverðlauna. Það var aldeilis gleðilegt. Ein bókanna tilnefndu er komin á hilluna með bókum síðustu höfunda sem hafa verið gestir í Åmål.
Ég hafði hugsað mér að skrifa bókablogg áður en ég færi héðan, um bók sem ég fann hérna frammi í hillu, en ég næ því ekki vegna þess að ég þarf að gera annað í dag og mig langar líka að vera dálítið úti í góða veðrinu. Bókin heitir Bland vulkaner och varma källor - Isländska strövtåg, hún kom út 1924 og er eftir Harry Blomberg. Höfundur segir í bókinni frá Íslandsferð sinni snemma á 3. áratug síðustu aldar og ég held að hann hafi verið dálítið naskur húmoristi. Harry Blomberg ræðir meðal annars þá þversögn á nokkrum síðum að á Íslandi skófli menn síld upp úr sjónum sem seld sé dýru verði til útlanda en að þeir sem slíti sér út við veiðar og fiskverkun séu bláfátækir og njóti lítils af silfri hafsins, það séu aðeins örfáir sem græði. Við vitum sennilega flest hverjir það voru. Svo ég vitni í Blomberg: "Islands ekonomiska ställning över huvud taget kan alltså icke vara annat än tämligen tråkig." Eitt sem mér fannst sérlega skemmtilegt í þessari bók er að Harry Blomberg kallar bónda fyrir norðan, sem leiðir fram hest sinn, snusmumrik. Þau sem hafa lesið bækurnar um múmínálfana á frummálinu vita að persónan sem á íslensku heitir Snúður í þeim bókum kallast Snusmumriken á sænsku. En þarna í bók Harry Blombergs er orðið notað í upphaflegri, og flestum gleymdri, merkingu, snusmumrik er bara venjulegur tóbakskarl.
Í gær var tilkynnt um tilnefningar til Maístjörnunnar, nýrra ljóðabókaverðlauna. Það var aldeilis gleðilegt. Ein bókanna tilnefndu er komin á hilluna með bókum síðustu höfunda sem hafa verið gestir í Åmål.
Kommentarer
Skicka en kommentar