Frú Braki og ferilsskráin

Þetta er mynd af opnu í Alt for damerne sem liggur á borðinu

Á meðan ég bjó til croque madame í hádeginu rifjaðist upp fyrir mér að ég þyrfti að skrifa áfangaskýrslu og senda til Rannís og semja svo umsókn um listamannalaun. Mér finnst þeir dagar sem ég ver ár hvert í að skrifa svoleiðis umsókn ótrúlega nálægir hver öðrum, tíminn líður svo hratt. Umsókn um listamannalaun þarf að fylgja ferilsskrá. Ég er, því miður, trassi og fylli ekki út ferilsskrána (það má líka skrifa ferilskrá en ég ætla að hafa tvö s) jafnóðum, þannig að ég þarf að rifja upp hvað ég hef gert undanfarið sem ég þarf að bæta á gömlu ferilsskrána. Þá hugsa ég með mér að ég ætti að taka í notkun heimasíðuna sem sonur minn (sem varði meistararitgerð í tölvunarfræði í síðustu viku) er búinn að leggja drög að. Ég þarf bara að ákveða hvað á að vera á þeirri síðu og setja það inn - og þar stendur hnífurinn í kúnni, ég humma þær vangaveltur fram af mér. En ferilsskrá væri eitt sem gæti verið á heimasíðunni.

Við uppfærslu ferilsskrárinnar taldist mér svo til að eftir sjálfa mig hafi komið út tuttugu og ein bók (nokkrar hef ég þó skrifað í samstarfi við aðar konur) og ég hef sennilega þýtt jafn margar bækur, tuttugu og eina. Það gera samtals fjörutíu og tvær bækur á ekkert mjög mörgum árum. Reyndar er þetta ekki allt komið út, innan skamms kemur bók sem ég skrifaði með Hildi Knútsdóttur og þýðing á þeirri mögnuðu bók Gift eftir dönsku skáldkonuna Tove Ditlevsen kemur líka út fljótlega.

Mér finnst ég aldrei vinna nóg, samt hef ég auk þessara þýðinga og frumsaminna bóka skrifað margar greinar, leikrit, útvarpspistla og þætti og gert hitt og þetta annað, en mér finnst ég oft allt of mikið að dóla mér. Um þetta hugsaði ég þegar ég var að velta fyrir mér ferilsskránni. Svo hugsaði ég líka með mér að ég ætti kannski að eiga meiri pening á reikningnum mínum miðað við að þetta er nú alveg slatti af bókum. Reglulega fæ ég þá flugu í höfuðið að hætta þessu harki (að vera rithöfundur og þýðandi er einhvers konar hark - það verð ég að segja) og fá mér fasta vinnu eða stofna fyrirtæki. Þegar ég geng framhjá blómabúð í Jægersborggade eða bókabúð á einhverri lítilli götu hér á Nørrebro eða forngripaverslun á Friðriksbergi hvarflar jafnvel að mér að þarna gæti ég kannski fengið vinnu, ég er alveg þokkaleg búðarkona. En líklega myndi enginn vilja ráða mig sem forngripasala á Friðriksbergi. Og ég nenni ekki einu sinni að uppfæra ferilsskrána mína svo ég væri líklega ekki góð í fyrirtækjarekstri.

Í nótt var ég andvaka og hlustaði á spjall Guðna Tómassonar við Braga Ólafsson í þætti á RÚV sem heitir Börn tímans. Þetta er notalegt spjall um vinnuaðferðir rithöfundar sem vinnur öðruvísi en ég. Höfundar nota mjög ólíkar vinnuaðferðir, það hef ég rekið mig á.

Mér sýnist vera rigningarsuddi úti, sólin skín alla vega ekki í Kaupmannahöfn í dag. Og verkefni dagsins bíða - áfram gakk!

Kommentarer

Populära inlägg i den här bloggen

Bloggvinsældir og hipsteraskegg Raspútíns

Eitthvað hefur gerst á þessu bloggi. Undanfarnar vikur hafa daglegir gestir verið örfáir tugir, jafnvel bara tveir, en skyndilega fór að rjúka úr teljaranum og nú nálgast gestakomur síðan í gær þúsund. Ég óttast þó ekki að vinsældirnar verði varanlegar, gestum fækkar væntanlega aftur þegar Costco verður opnað. Fyrr í dag hittumst við Gunnþórunn Guðmundsdóttir í Efstaleiti og ræddum við Höllu Þórlaugu um bók vikunnar . Það var mjög skemmtilegt, mér finnst eiginlega jafn gaman að tala um bækur og að lesa bækur (og líka skemmtilegra að tala um bækur annarra en mínar eigin). Í stúdíóinu var ég spurð hvort ég væri úr sveit, svoleiðis spurningu fær fólk sem tekur að sér að tjá kaldlyndi gagnvart viðkvæmum og sjálfsleitandi hipsterum; í mér blundar sennilega harðbrjósta spegilsjálf Óttars Guðmundssonar. Á meðan ég beið eftir strætó á Rauðarárstígnum í morgun bölvaði ég ísköldu norðanroki og íhugaði að flytja til heitu landanna (eða að minnsta kosti til Danmerkur). Nú eftir hádegi rofaði h

Läs mer

Kaupmannahöfn

Í annað skipti á þessu ári er ég stödd í borginni við Eyrarsund. Ég er í miklu hipsteragettói á Norðurbrú. Hér er fólkið fagurt, kaffið með jurtamjólkinni gott og baðherbergin endurnýjuð. En fólk reykir samt enn á börum og svölum og í gær gekk ég í gegnum grasreykingaský, það minnti mig nú örlítið á miðbik Laugavegar. Það er reyndar eitthvað um það að fólk sé skotið hér í grenndinni, ég nenni samt ekki að vera stressuð og í skotheldu vesti, held líka að í bili sé búið að semja um vopnahlé við eiturlyfjarússaða og byssuóða unglinga í tilvistarkreppu. Íbúðina fann ég á airbnb og hún er alveg dásamleg, með svölum sem snúa inn í garð og full af vínylplötum og ljóðabókum. Á ísskápnum er ástarbréf og það er svo fallega orðað að þegar ég las það (auðvitað má lesa bréf sem hanga framan á ísskápum) hefði ég tárast smá væri ég ekki svellkaldur nagli með hjarta úr steini. Skrifarinn fær næstum óþægilega öran púls við að hugsa um íbúðareigandann og viðkomandi elskar hvern einasta sentimetra af

Läs mer

Málfar

Málbreytingar hafa mér alltaf fundist áhugaverðar. Ég man nákvæmlega hvar og hvenær ungur maður otaði að mér konfektkassa árið 1985 og bauð mér mola með orðunum: „Ég var að versla mér konfekt“. Mér fannst þetta merkilegt orðfæri, ég hafði aldrei heyrt sögnina að versla notaða nema um magninnkaup og verslunarleiðangra. Nú er alvanalegt að menn versli sér skópar eða pulsu og ég er löngu hætt að velta þessu orðalagi fyrir mér. Ég man líka að ég heyrði dvalarhorfið fyrst notað eins og nú er mjög algengt þegar kona sem ég vann með á leikskóla í Austurbænum árið 2001 sagði „Ég er ekki að skilja þetta barn.“ Mér fannst þetta áhugavert, enda skrifaði Jón G. Friðjónsson pistil í Moggann nokkrum árum síðar og sagði þetta komið frá íþróttafréttamönnum og brjóta í bága við málvenjur. Ég held samt að mér hafi fundist þetta töff og að það hafi liðið mjög skammur tími þar til ég hafði tekið upp þennan dvalarhorfsósið. Áðan byrjaði ég að lesa nýja bók eftir ungan höfund (ég er líklega byrjuð á a

Läs mer

Frosið brokkólí, skáldalaun og erótískar gáfur

Kofi í snjó Í útjaðri borgarinnar á ég gamalt A-hús, sumarbústað sem var byggður á sjöunda áratug síðustu aldar. Á lóðinni við kofann er ýmislegt ræktað þegar ég nenni, en þar grotnar líka oft gamli rabarbarinn frá fyrri eigendum niður því ég nenni ekki að taka hann upp og nota hann. Í fyrravor sáði ég slatta af (löngu útrunnum) fræjum í beð, þar á meðal var brokkólí. Vegna viðvarandi óveðurs framan af sumri óx lítið af því sem ég sáði og brokkólíið var svo smávaxið í haust að mér fannst ekki taka því að taka það upp. Hins vegar hefur verið ágætt veður í vetur svo að í dag datt mér í hug að fara uppeftir og skoða grænmetið. Það þurfti að dusta snjó af brokkólíinu (það er enginn snjór í póstnúmeri 105 en töluverður í 113 og mun meira frost en í lægri númerum) og brjóta það af stilkunum. Öll uppskeran fór í eitt grænmetislasanja, sem er einmitt núna í ofninum. Hrímað brokkólí Í morgun las ég grein í Dagens Nyheter þar sem nokkur sænsk ljóðskáld eru spurð hvernig þau sjái fyr

Läs mer

Þjóð í hlekkjum

Í dag fékk ég skemmtilegan póst frá konu og rithöfundi sem stingur upp á að við fáum okkur kaffi. Hún segist líka hafa verið að láta frá sér marga árganga af Tímariti Máls og menningar. Þeir voru fullir af greinum eftir misyfirlætislega karlmenn, en hún lét mig vita að hún hefði klippt eina grein úr, það er þessi grein sem ég skrifaði fyrir tuttugu árum , og var auðvitað búin að gleyma hvað stæði í. Mér sýnist þetta standast tímans tönn ágætlega hugmyndafræðilega, en núna myndi ég skrifa svona grein í allt öðrum stíl, svona ef ég á annað borð gæfi mér tíma til að skrifa grein. Mér finnst áhugavert að það eru engar millifyrirsagnir settar inn í svona langa grein. Sem ritstjóri í dag hefði ég brotið þetta upp. En nú er ég komin í vinnugír og ætla ekki að skrifa meira, þess vegna ætla ég ekkert að ræða ferð mína í gær á barinn Mónakó á Laugaveginum.

Läs mer

Stjörnurnar í Alabama

Er ein á skrifstofunni að hlusta á Ellu Fitzgerald syngja Stars fell on Alabama og Blue Moon. Ég á ný föt, það er ýmislegt að frétta og það er snjór í sendiráðshverfinu.

Läs mer

2019

Klukkan er korter yfir tíu og enn er dimmt úti. Áðan spilaði einhver á Rás 1 Vals moderato, ekki uppáhaldsútgáfuna mína með Elsu Sigfúss heldur ósungna útgáfu, instrúmental eins og það kallast. Elsa söng sennilega inn á hátt í 200 hljómplötur, það vita áreiðanlega ekki margir. En nú spilar KK Hey Nineteen, eitt af mínum máttlausu áramótaheitum var að hætta að hlusta eins mikið á snekkjurokk og ég geri, það mun sennilega ekki takast. Í dag ætla ég ekki að fara vestur í bæ að vinna, ég ætla að vera heima og lesa Millilendingu eftir Jónas Reyni Gunnarsson, fara í Sundhöllina og synda, drekka kaffi í stofunni og skrifa kannski smávegis. Í lok vinnudags hef ég svo mælt mér mót við fólk á opinberum stað, ef ég man rétt. Mynd dagsins er af Bodil Malmsten.

Läs mer

Í Bæheimi

Horft yfir borgina fyrsta daginn Þórunn Hrefna biður mig að skrifa eitthvað um svaðilfarir mínar í Tékkó. Það er auðvitað gleðilegt að fólk vilji heyra af mögulegum svaðilförum mínum og ég er reyndar búin að vera í heila viku hér í Český Krumlov í Tékklandi án þess að skrifa neitt á þessa bloggsíðu sem ég ákvað eiginlega að ætti að vera upphafið að nýju bloggi, og það ekki síst ferðabloggi. Tími til kominn skulum við segja. Hins vegar var alltaf ætlunin að vinna hér í þessum mannfáa miðaldabæ og það hef ég svo sannarlega gert undanfarna viku. Ég hef þýtt margar síður og lesið heilar þrjár bækur. En ég hef líka borðað mikið af ódýrum og góðum mat og drukkið vín frá Moravíu og tékkneskan bjór.

Läs mer

Fuglasöngur

Spói ( Numenius phaeopus) Í gær fékk ég póst frá ritstjóra tímarits. Þar var ég beðin um að skrifa pistil um ákveðið efni í tímaritið. Að launum fyrir pistilinn er í boði árs áskrift að tímaritinu. Ég brást vel við erindi ritstjórans, ég hef sjálf verið ritstjóri tímarits og veit að það er ekki hlaupið að því að fá fólk til að skrifa pistla eftir dyntum ritstjóra og ég veit líka að það er erfitt að halda úti tímaritum í örlitlu málsamfélagi. Ég kýs að líta á skrifin sem eins konar samfélagsþjónustu, svona svipað og að Vitabar sinnir ýmsum þörfum samborgaranna (þessi loðna samlíking þyrfti hugsanlega útskýringar við en ég stend ekki í því að útskýra neitt, þetta les hvort sem er enginn). Gallinn við pistlaskrifin er hins vegar sá að ég þarf að skila pistlinum fyrir mánudag. Ég passaði mig á því þegar ég var ritstjóri að biðja fólk um að skila skrifum með löngum fyrirvara, fólk tekur miklu frekar vel í það að gera eitthvað smáræði ef því er sagt að það hafi marga mánuði til að vinna verk

Läs mer

Bækur

Ég hef ekki opnað þetta blogg síðan ég var á Sikiley fyrir tæpum tveimur mánuðum, en ákvað rétt í þessu að ég hefði tíma og væri í stuði til að skrifa smávegis. Það er dálítið mikið að gera, ég þeysist um landið ásamt Atla/Kött Grá Pje því við erum skáld í skólum þessa dagana. Í vikunni höfum við verið í skólum í Reykjavík, á Flúðum og í Grindavík að hitta skemmtilega unglinga en í dag er frí frá því verkefni. Í dag þarf ég hins vegar að flengjast upp á Funahöfða og lesa úr nýrri bók sem við Hildur skrifuðum saman, það er framhald af bókinni um Dodda sem kom út fyrir nákvæmlega ári, ég mæli með henni! Nú og svo er ég byrjuð að þýða nýja (en samt gamla) bók. Í gærkvöldi horfði ég á heimildarmynd á Netflix um Joan Didion. Myndin er alveg ágæt, kannski dálítið yfirborðsleg, en mér finnst samt heimildarmyndir um áhugavert fólk alltaf forvitnilegar. Í myndinni kom fram að Joan drakk (eða drekkur) kók og borðaði hnetur í morgunmat, það finnst mér svalt. Í kjölfarið rifjaði ég upp blogg sem

Läs mer

Hér má bruðla með orð

Leta i den här bloggen