Fortsätt till huvudinnehåll

Orkudrykkir og sveppir

Í gær sagði ég á skrifstofunni, sem ég deili með nokkrum konum sem allar eru snillingar, að X-kynslóðin væri búin að eyðileggja svo margt. Mér var auðvitað svarað með "ókei boomer" og "farðu nú ekki ofan í þessa gröf, Þórdís" en mér fannst ég mega segja þetta því ég skilgreini sjálfa mig sem X-kynslóð (svona þannig séð, ég skilgreini mig svo sem ekkert sem einhverja kynslóð). Það sem ég var að vísa í var að það er búið að loka flestum gamaldags kaffihúsum sem seldu venjulegt kaffi með ábót og heiðarlegt ristað brauð með osti, í staðinn drekk ég súrt kaffi sem kostar 890 krónur bollinn og borða súrdeigsbrauð með avókadó sem ég veit ekki hvar vex. Ég sakna Kaffi Roma á Rauðarárstíg þar sem ófrítt fólk sat og drakk kaffi með kennarastofubragði og las Séð og heyrt. Ég reiknaði út að það kostar mig um 300 þúsund krónur á ári að drekka einn svona dýran kaffibolla á dag. Þetta fór ég að spá í vegna þess að maður í hlaðvarpsþættinum Leitin að peningunum segir að það kosti um 200 þúsund að drekka einn orkudrykk á dag, sem mér skilst að menntaskólanemar geri gjarna. 300 þúsund fyrir að drekka gott kaffi með fallegu fólki er kannski alveg afsakanlegt, hafi fólk efni á því, en það er varla í boði fyrir blankt eða nískt fólk. 

Ég er búin að sækja fullt af sveppum upp á heiði í landi Reykjavíkur og slatti er kominn í frystinn og magann. Sveppirnir vaxa ekki í lúpínubreiðum heldur í lyngbreiðum og mosa í grennd við gömul birkitré og furur. Á meðan ég var að toga þá upp úr lynginu hoppaði ropandi rjúpa um skammt frá mér.



Kommentarer

Skicka en kommentar

Populära inlägg i den här bloggen

Sænskir bókmenntafantar?

Ég les stundum umræður á sænsku síðunni Flashback forum . Þar eru þúsundir spjallþráða um allt mögulegt og sumir ná áratugi aftur í tímann. Margt er verulega fróðlegt þarna fyrir forvitnar sálir og þar sem hægt er að koma ekki fram undir nafni er ýmislegt slúðrað og rætt um, allt frá dægurþrasi til margra áratuga gamalla óleystra morðmála. Það hefur komið fyrir að mig hafi grunað að aðilar ýmissra mála séu að koma fram á spjallinu undir dulnefni og einnig fjölmiðlafólk sem hikar við að birta undir nafni eitthvað vafasamt sem gæti þó þótt fréttnæmt. Fyrir stuttu síðan las ég á spjallþræði á Flashback að hinn metnaðarfulli sænski fréttaskýringaþáttur Uppdrag granskning hefði á síðustu stundu hætt við að sýna þriggja þátta röð þar sem sænski bókmenntaheimurinn er til umræðu. Eins og mörg vita kannski er Uppdrag granskning þáttur sem alltaf vekur athygli, til dæmis áttu umsjónarmenn hans þátt í því að fletta ofan af þáverandi forsætisráðherra Íslands, Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni, þegar
Skicka en kommentar
Läs mer

Draugapenni Camillu

Nú hefur það, að sögn sænsks vefmiðils , verið afhjúpað af gervigreindarforriti að Camilla Läckberg hafi ekki skrifað öll sín verk með eigin hendi, heldur sé hún í seinni verkum með draugapenna sér á hægri hönd. Nýrri verk hennar eru sögð í öðrum stíl en hin fyrri og sagt er að vinsæll glæpasagnahöfundur, Pascal Engman, sé hinn líklegi höfundur. Camilla vísar þessu á bug á Instagramsíðunni sinni og segir að það næði einfaldlega um hana eins og títt er um fólk sem nær á toppinn. Hún segir hins vegar líka að hún hafi fengið aðstoð hjá Pascal Engman við að breyta stílnum og að hann hafi kennt henni að skrifa á nýjan hátt. Pascal sjálfur segir að allt fólk sem hefur gefið út bók viti að það sé verk ritstjóra að vinna með höfundinum með ýmsum hætti.  Mér finnst þetta áhugavert, kannski sérstaklega þar sem ég flokkast sennilega sem mjög gamaldags rithöfundur að því leyti að ég nýti mér takmarkað ritstjóra í mínum skrifum. Ég varði hins vegar meiri hluta ævinnar í að æfa mig að skrifa og gaf
Skicka en kommentar
Läs mer

Bækur og tré

Fyrrverandi bókaútgefandi sem er núna rithöfundur segir hér að bækur séu að styttast. Ég veit ekki hvort það sé rétt en sumar þykkar bækur eru samt farnar að fara í taugarnar á mér. Vissulega las ég alla doðrantana í ritröð Karls Ove Knausgårds, sem fjalla mestmegnis um hann sjálfan (og svo er langt innslag í einni bókinni um Hitler, en ég nennti nú ekki að lesa það allt), en eftir á hugsaði ég með mér að þetta væri auðvitað óþolandi manspreading hjá karlinum, hvers vegna finnst þessum manni hann mega taka svona mikið pláss í hillum og svona langan tíma af lífi okkar? Ein bók þar sem þetta kemur aðeins við sögu er Sandárbókin eftir Gyrði Elíasson. Sú bók er 118 blaðsíður, sem mér finnst einmitt rétta lengdin. Hún er líka mjög skemmtileg og ég væri til í að sjá bíómynd eftir henni. Það gerist raunar ekki mikið í bókinni, þarna er einhver maður sem býr í hjólhýsi og málar myndir af trjám og veltir ýmsu fyrir sér. Til dæmis því að bækur séu búnar til úr trjám og að það sé óvistvænt og f
Skicka en kommentar
Läs mer

Stuttar bækur og langar

Um helgina var ég ein heima. Ég hitti skemmtilegt fólk í nokkra klukkutíma á föstudag og laugardag en að öðru leyti var ég ein. Það er svo sem ekkert til að ræða svona þannig séð, ég er alltaf mjög mikið ein og finnst það frekar þægilegt. Marga daga fæ ég líka fáa tölvupósta og hef aðallega samskipti við fólk á Twitter, en þau samskipti flokkast nánast ekki sem samskipti. En já, ég var ein um helgina og las auðvitað bók. Mjög undarlega bók, eina þá furðulegustu sem ég hef lesið. Ég er reyndar bara hálfnuð með bókina sem heitir 271 dagur eða 251 dagur eða eitthvað þannig. Ég man ekki hvað dagarnir eru margir nákvæmlega en það er alla vega eitthvað þarna með marga daga. Bókin er eins konar dagbók margra barna móður sem er að skilja við manninn sinn sem hún kynntist eftir að hann pókaði hana á facebook. Ég og þessi kona eigum ekki margt sameiginlegt en ég held samt áfram að lesa. Konan býr á Reyðarfirði. Það stendur ekki í bókinni að hún búi nákvæmlega þar, heldur bara að hún búi í litlum
Skicka en kommentar
Läs mer

Flökt í hjarta Evrópu

Hótelgluggarnir eru óþéttir og þegar vindhviðurnar þjóta um steinlögð stræti og á milli húsanna berst andvari um herbergið. Ef ég væri í draugamynd eða miðaldaseríu myndi logi á kerti flökta og skrjáfa í nátthúfu þegar ég hrasaði í stiganum. Í netblaðinu er viðtal við dósent við Háskóla Íslands sem segir frá Dr. Piers Steel sem „er helsti fræðimaður á sviði frestunaráráttu“, en fræði hans eru kennd í MBA-námi. Samkvæmt viðtalinu er 95% fólks með frestunaráráttu. Er ekki rétt að normalisera þetta bara og slaka á samviskubitinu? Já og láta frekar MBA-nemendur á öðru ári lesa ljóð? Í gær las ég ljóð sem heitir Another day og það er svona: Take some initiative... Do something with your life: I get up from the sofa, Walk across to the table And write these words Down on a scrap of paper. Then I return to the sofa and Fall asleep.
En kommentar
Läs mer

Órólega fólkið

Nú er ég búin með De urolige eftir Linn Ullmann. Það er vel skrifuð bók. Hún er samt varla um það sem stendur aftan á kápunni að hún sé um. Og ég er ekkert viss um að mér líki vel við fólkið í þessari bók. Meintir snillingar með dynti og tilætlunarsemi eru þreytandi. En það getur verið gaman að lesa um svoleiðis fólk ef textinn er vel skrifaður. Mér sýnist veðrið í Reykjavík þannig að ef ég vissi ekki betur myndi ég telja að það væri haust. Kannski verð ég bara inni í dag. Ekki þarf ég að óttast að síminn hringi því hann er jafn ónýtur og áður. En ég byrja alla vega á því að búa til kaffi.
Skicka en kommentar
Läs mer

Þú veist hvað ég meina, mær ...

Í dag er 1. september og spáð óveðri. Mér finnst það dálítið hressandi. Ég lufsast um garðinn eins og múmínpabbi og vonast eftir alvöru hvelli, ekki væri verra ef hengirúm bísamrottunnar fyki út í hafsauga og kassa af rommi myndi skola á land. Í gærkvöldi sóttum við sveppi upp á heiði, þeir eru enn í körfu úti því ég nenni ekki að hreinsa þá strax. Það er töluverð hauststemning sem fylgir villisveppum sem finnast á heiðum Reykjavíkur. Ég hef verið að lesa dönsku bókina Rúmmálsreikningur I eftir Solvej Balle í vandaðri þýðingu Steinunnar Stefánsdóttur. Sú bók fékk, ásamt tveimur næstu bindum í röðinni (bækurnar verða samtals sjö), Bókmenntaverðlaun Norðurlandaráðs í fyrra og hún er verulega skemmtileg og áhugaverð. Ég geymdi mér að lesa hana þar til hún kom í íslenskri þýðingu, ekki vegna þess að ég lesi ekki dönsku heldur vegna þess að þó að ég lesi frummálið þá vel ég frekar góðar þýðingar á íslensku þegar þær eru í boði. Og talandi um þýðingar úr dönsku þá var einmitt verið að laga
Skicka en kommentar
Läs mer

Brauðið á Bessastöðum

Ég byrjaði daginn á því að baka brauð úr deigi sem er búið að vera í ísskápnum síðan í gær. Reyndar steikti ég það á pönnu eins og króatísk mamma bernskuvina sona minna kenndi mér. Það brauð kallast rifnar nærbuxur. Ég er með metnaðarfullt vinnuplan fyrir daginn (ég er reyndar að ljúga þessu en ég ætla að minnsta kosti frekar að sitja við skrifborð en að fara að kaupa mér nýjan síma í stað þess ónýta) og þá er best að borða metnaðarfullan morgunverð. Ég er annars að lesa Dægradvöl í X-ta skiptið. Alltaf finn ég eitthvað áhugavert í þeirri bók, ég held að þar sé saman kominn einkennilegasti mannsöfnuður sem hægt er að lesa um í íslenskum bókmenntum. Samferðafólk og nágrannar Benedikts Gröndals og siðir þeirra og ósiðir hætta aldrei að skemmta mér og valda mér undrun. Og þarna úti á Álftanesi fyrir miðja 19. öld var sko ekki bakað brauð, það var sótt í Bernhöftsbakarí í Reykjavík, væntanlega á bát. Hafði þetta fólk ekkert verksvit eða átti það ekkert til að baka úr? Dæmi um undarlega
Skicka en kommentar
Läs mer

Haustið og froskarnir

Það er næstum liðið ár síðan ég skrifaði síðast á þessa síðu. Á því ári hefur margt gerst. Ég ætla ekki að ræða það neitt frekar hér, datt bara í hug að gera það að haustheiti að endurlífga bloggsíðuna og því þurfti ég að prófa hvort ég kæmist enn hér inn. Það er ýmislegt á döfinni eins og gengur á haustin. Hvað mig varðar snýr það að bókum og fjölmiðlaverkefnum, en nýjasta trendið í örvandi efnum ku hins vegar vera að reykja froska. Það finnst mér vissulega undarlegt áhugamál.  Í Dagens Nyheter í dag er sagt frá því að fólk sem fékk ADHD-greiningu sem börn sé nú að fara í aðra greiningu sem losar það við ADHD-díagnósuna. Kannski er því batnað eða að það var ranggreint með ADHD. Þetta gerir fólk m.a. vegna þess að greiningin hamlar því, t.d. getur það aftrað því að það komist í lögreglunám. Með mér blundar umtalsverður áhugi á menningarbundnum sjúkdómsgreiningum (það kom til dæmis fram hér ), en í þetta skiptið er ég ekki sérstaklega að spá í ADHD-greiningar, heldur er ég að hugsa um h
Skicka en kommentar
Läs mer