Stundum les ég eða heyri að þeir sem tjái sig um bókmenntir fái oft yfir sig ægilegar gusur frá óhressum höfundum eða útgefendum. Þetta hef ég aldrei upplifað persónulega þrátt fyrir að hafa skrifað og spjallað um bókmenntir á ýmsum stöðum. Einu sinni skrifaði ég á fjölmiðil (sem nú er dauður) eitthvað í áttina að því að kafli í ákveðinni, þá nýrri, bók hlyti að vera leiðinlegasti kafli gjörvallrar íslenskrar bókmenntasögu, en enginn sendi mér skammarpóst hvað þá kúk í poka. Í mesta lagi hefur einhver hent mér út af facebook-vinalistanum og það er nú bara hressandi. En ég man að höfundur þakkaði mér einu sinni persónulega fyrir skrif um bók eftir sig. Það gerðist í gamla Blómavali við Sigtún. Viðkomandi höfundur, sem er nýbúinn að gefa út ljóðabók, skrifar á þessa síðu. Ég tek það samt fram að ég hef aldrei þurft að gefa bókum stjörnur. Þegar ég skrifaði gagnrýni fyrir Morgunblaðið, það var sennilega fyrir áratug, var stjörnugjöf ekki enn orðin regla.
Fyrir nokkrum árum hætti Páll Baldvin Baldvinsson að starfa sem gagnrýnandi og skrifaði þá opið bréf sem ég finn ekki. Þar sagði hann (minnir mig) eitthvað í þá áttina að íslenskir fjölmiðlar ættu að taka meðvitaða ákvörðun um að forsmá ekki menningarumfjöllun og að það væri slæmt að bókmenntaumfjöllun fengi sífellt minna rými, færri orð væru skrifuð um hverja bók og margar bækur fengju enga umfjöllun. Gagnrýnendur fengju líka bara nokkra daga til að lesa og fjalla um doðranta sem höfundar hefðu unnið að í mörg ár. Kannski mínútu í Kiljunni eða 350 orð í blaði. En ég finn ekki grein PBB, ég fann bara þetta með því að gúggla.
En hvers vegna er ég að spá í þetta? Jú, jú, jólabókaflóðið virkar eins og bensín á eld þorsta míns eftir bókmenntaumræðu, þeirri græðgi er bara alls ekki nógu vel svalað nú um stundir. Svo rakst ég á grein eftir einhvern þokkalega fúlan sænskan karl í fyrradag, hún er hér, þar sem kemur fram að gagnrýni í sænskum og norskum blöðum hefur styst um helming undanfarin ár og auk þess finnst höfundinum að hálfgerðar sjoppubókmenntir (hann notar auðvitað ekki það orð) fái mikið rými á kostnað annarra og skárri bókmennta. Það væri mjög gaman ef einhver myndi gera könnun á umfangi íslenskrar bókmenntagagnrýni (ég nota alltaf þetta orð, gagnrýni, mér finnst bókadómar eitthvað svo ljótt orð) í íslenskum fjölmiðlum í dag miðað við fyrir til dæmis 10-20 árum. Eru engin námskeið í félagslegum bókmenntum kennd úti í Háskóla? Þetta er upplagt ritgerðarverkefni.
Nú er orðið bjart svo ég ætla að fara út í Sundhöll og synda og ímynda mér að ég sé að endurfæðast. Nýja sundlaugin er uppáhaldsstaðurinn minn í Reykjavík þessa dagana og hún er bara í um það bil þriggja mínútna göngufæri.
Fyrir nokkrum árum hætti Páll Baldvin Baldvinsson að starfa sem gagnrýnandi og skrifaði þá opið bréf sem ég finn ekki. Þar sagði hann (minnir mig) eitthvað í þá áttina að íslenskir fjölmiðlar ættu að taka meðvitaða ákvörðun um að forsmá ekki menningarumfjöllun og að það væri slæmt að bókmenntaumfjöllun fengi sífellt minna rými, færri orð væru skrifuð um hverja bók og margar bækur fengju enga umfjöllun. Gagnrýnendur fengju líka bara nokkra daga til að lesa og fjalla um doðranta sem höfundar hefðu unnið að í mörg ár. Kannski mínútu í Kiljunni eða 350 orð í blaði. En ég finn ekki grein PBB, ég fann bara þetta með því að gúggla.
En hvers vegna er ég að spá í þetta? Jú, jú, jólabókaflóðið virkar eins og bensín á eld þorsta míns eftir bókmenntaumræðu, þeirri græðgi er bara alls ekki nógu vel svalað nú um stundir. Svo rakst ég á grein eftir einhvern þokkalega fúlan sænskan karl í fyrradag, hún er hér, þar sem kemur fram að gagnrýni í sænskum og norskum blöðum hefur styst um helming undanfarin ár og auk þess finnst höfundinum að hálfgerðar sjoppubókmenntir (hann notar auðvitað ekki það orð) fái mikið rými á kostnað annarra og skárri bókmennta. Það væri mjög gaman ef einhver myndi gera könnun á umfangi íslenskrar bókmenntagagnrýni (ég nota alltaf þetta orð, gagnrýni, mér finnst bókadómar eitthvað svo ljótt orð) í íslenskum fjölmiðlum í dag miðað við fyrir til dæmis 10-20 árum. Eru engin námskeið í félagslegum bókmenntum kennd úti í Háskóla? Þetta er upplagt ritgerðarverkefni.
Nú er orðið bjart svo ég ætla að fara út í Sundhöll og synda og ímynda mér að ég sé að endurfæðast. Nýja sundlaugin er uppáhaldsstaðurinn minn í Reykjavík þessa dagana og hún er bara í um það bil þriggja mínútna göngufæri.
Kommentarer
Skicka en kommentar